DE SINT-BERNARDSHOND
Maandagavond was er weer dat idiote taalexamen op de televisie, Het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Inderdaad, met hoofdletters. U zou er van verschieten hoeveel mensen dit gebeuren ernstig nemen.
Maandagavond was er weer dat idiote taalexamen op de televisie, Het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Inderdaad, met hoofdletters. U zou er van verschieten hoeveel mensen dit gebeuren ernstig nemen.
(over schroom)
De vrijheid waarmee men vandaag over erotiek praat, bestaat nog niet zolang. Ik meen mij te herinneren dat men het in de media tot diep in de jaren tachtig van de vorige eeuw enkel over erotiek had in een bepaald wetenschappelijke context. Alsof men nog steeds, twintig jaar na de seksuele revolutie, niet in staat was onbezorgd met die zwaarbevochten vrijheid om te gaan. Het had wellicht met de eenvoudige volksziel van de Vlaming te maken, met zijn angst voor de hoogmoed van het genot. Wie geniet is gelukkig en wie gelukkig is wekt afgunst. Daarom liep niemand met zijn geluk te koop. Sociologie kan soms simpel zijn.
Hebt u ook zo genoten van die versleten televisieprogramma’s die onze goede oude staatsomroep nu volop opnieuw aan het uitzenden is?
Mijn arm nachtdiertje toch, telkens als ik u ’s morgens kom wakker maken dan tref ik u in uw slaap steeds weer aan met de kaken hard opeen geklemd, uw lippen verkrampt in een smartelijke grijns, uw handen de lakens omvattend als waren het grashalmen waaraan u zich vast dient te houden om niet in een afgrond te duikelen. Of heb ik het mis ?
Die Speedy Gonzales, dat is toch een echte topmuis. Met zijn kracht, zijn vernuft en zijn snelheid staat hij altijd op de bres voor zijn vrienden. En hoewel zijn bestaan een aaneenschakeling is van schermutselingen met allerlei katten die hem naar het leven staan, is hij steeds opgeruimd in zijn gemoed. Gerechtigheid en vreugde zijn aldus de twee begrippen die hij hoog in zijn vaandel voert.
Ze moeten mij nooit meer vragen om mijn mening te geven over Pukkelpop. Het is toch nooit goed. Wat verwachten de mensen eigenlijk. Dat ik een mening formuleer over een gegeven dat in essentie te simpel is om dood te doen. U gaat, onder invloed of niet, een beetje dwaas voor een podium staan dat daar expres is neer geplant en dan het gebeurt het: plotsklaps verschijnen er als bij wonder een aantal jongeren op dat podium die een paar instrumenten ter hand nemen en die vervolgens op min of meer kundige wijze een lied aanheffen waarbij ze zich bedienen van een lyriek die er in wezen verder niet toe doet. Popmuziek is de allerschoonste der schone kunsten en hoe dat komt is en blijft een raadsel maar het is een mysterie zoals ook de liefde van God en de engelen een mysterie zijn.
Ik was met Rocky naar Antwerpen getrokken. Rocky is al jaren lang mijn vriend en vaak zijn wij op zoek naar een manier om uit de verveling te treden die de hoofdmoot van ons bestaan vormt.
Zoals u wellicht weet ben ik de zanger van een Vlaamse popgroep. Tal van mensen, waaronder mijn eigen moeder, stellen mij vaak de vraag: en, brengt dat wat op, zanger zijn, neen zeker? Dan antwoord ik altijd: ik moet tenminste niet elke dag om zeven uur opstaan om tegen mijn goesting naar mijn werk te gaan en ik krijg overal waar ik kom gratis bier en boterhammen met salami. Dan lachen ze groen, ik kan het u verzekeren.
“Ook Club haakt Europees af”, luidt een titel die ik hier ergens lees in een krant. Club, dat is de voetbalmaatschappij Club Brugge. Dat wist ik dus. Hoewel er miljoenen clubs van allerlei strekking, waaronder tal van postzegelverzamelaarsclubs, hevig doende zijn hun bestaan te verantwoorden, bestaat er onder de gegeven omstandigheden slechts één club en dat is Club Brugge. Zoals er ook slechts één Jean-Marie bestaat en slechts één Jean-Luc. Ik kan dat allemaal feilloos duiden wat alweer bewijst dat ik perfect met beide benen en met heel mijn lichaam en ziel pardoes midden in de wereld sta.
Vaak ga ik windowshoppen. Sommige individuen zijn er tegen maar ik kan begrijpen waarom bepaalde woorden in het Engels aantrekkelijker zijn dan in het Nederlands.
Dat we dat nog mochten beleven: de economie stagneert, meer zelfs: zij krimpt! Vijf jaar geleden hadden ze mij gevraagd gedurende de zomer een dagboek bij te houden in de krant De Morgen.
Het waren spetterende feesten geweest. Er was zelfs ergens een meisje gesignaleerd met enkel een slip aan die een fles champagne over haar eigen blote boezem had gespoten.
Dankzij een goddelijk toeval wist ik wat een gyroscoop was. Daardoor kwam het dat De Witte Patrick en De Vos Luc deze quiz wonnen.
Vier jaar geleden zag ik in de cinema een film. Ex-drummer, zo heette deze magistrale prent.
Ik heb de ongelukkige handicap van een ambetante klootzak te zijn die het nooit kan uitleggen op de goeie momenten. Want hoe je het ook draait of keert, van die goeie momenten om iets uit te leggen in verband met gevoelens en lustbeleving, die zijn zeldzaam.
Brünnhilde, Gerhilde, Ortlinde, Waltraute, Schwertleite, Helmwige, Siegrune, Grimgerde en Rossweise: zo luiden de namen der negen Walküren.
Wanneer u als ouder nog een keer een meisje op deze wereld werpt, denk dan eens na over deze namen. Het moet niet altijd Britney, Kelly, Naomi of Klytaemnestra zijn.
Voor de zoveelste keer begaf ik mij als politiek commentator voor omroep Studio Brussel gewetensvol naar die ellendige wekelijkse persconferentie van premier Verhofstadt. De verzamelde schare wetstraatjournalisten had bloed geroken. De economische groei bedroeg dit kwartaal slechts twee komma zeven procent. De regering had nochtans een groei voorspeld van twee komma negen procent. Er hing spanning in de lucht. De messen waren scherp geslepen.
Mede ook dankzij de steun van het feestcomité wil ik u hartelijk welkom heten op dit alweer zoveelste schitterende gebeuren dat in onze stad Gent op het punt staat een aanvang te nemen.
Ik trok vorige zaterdag naar de Vooruit om er samen met mijn medemensen deel te nemen aan het wereldvermaarde Studio Brussel-feest. Ik ben er eerlijk gezegd nog niet goed van. Al die schone, intelligente jonge mensen. Ik word er zo dood en doodmoe van.
Het was slecht weer want het waaide en het regende hard. Dat is de kern. En dan nu de details, enkel voor diegenen die daar tijd voor en zin in hebben.
Nero komt uit de tijd van de overschotten. De mensen aten altijd overschotten. Vroeger, bedoel ik, in die tijd toen het verleden nog niet voorbij was.
Soms vraagt men mij, wat voert u toch uit heelder dagen ?
Ik kreeg dit jaar van Sinterklaas een CD van Kylie Minogue. Vorig jaar had ik helemaal niets gekregen. Ik was veel te stout geweest. Al mijn zuurverdiende centen opgedaan in café’s en discotheken en overal de onnozelaar uitgehangen.